آئین مستان

صحنه ی درد و ملال است اینجا

خون سادات حلال است اینجا

دل جبرئیل امین می سوزد

خانه ی کیست چنین می سوزد

دل شب کوچه پر از دود شده

کوچه از دود مه آلود شده

بین کوچه چه مگر رخ داده

پیرمردی روی خاک افتاده

شاید او پیر حقایق باشد

نکند حضرت صادق باشد

نه عبایی نه ردایی دارد

کاش عمامه به سر بگذارد

سر سجاده وی را آزردند

بکشیدند به خاکش بردند

به دلش لَخت شراره ها را

او پیاده است سواره ها را

هر زمان خورد زمین مادر گفت

بین کوچه شه دین مادر گفت

تا از آن کوچه به آن کوچه رسید

مقتل مادر خود را چو دید

یاد غصب فدک افتاده دلش

آتش افتاد به گُر یاد دلش

هوای کربلا زده به سرم، هوای دیدن حرم

مثل مجنون بی سرو سامونم، مثل طوفان در به درم

دل به داغ تو  افتاده، قلب من حسین آباده

حنجر پر از این فریاده

هر کسی برات مجنونه، خوب دلیلشو میدونه

که به مادر تو مدیونه

یا ثارالله وابن الثاره، دلم از عشقت شده آواره

وقتی که نام پاکتو می برم، به خدا آروم می گیرم

دم آخر موقع جون دادن، یا حسین میگم میمیرم

خون تو هر رگم میجوشه، قبله ی منه شیش گوشه

بی تو خونه ی دل خاموشه

 عمری با غمت سر کردم، هر دو چشمامو تر کردم،

دور پرچم تو می گردم

یا ثارالله وابن الثاره، دلم از عشقت شده آواره

هوای کربلا زده به سرم، هوای دیدن حرم

مثل مجنون بی سرو سامونم، مثل طوفان در به درم

دل به داغ تو  افتاده، قلب من حسین آباده

حنجر پر از این فریاده

هر کسی برات مجنونه، خوب دلیلشو میدونه

که به مادر تو مدیونه

یا ثارالله وابن الثاره، دلم از عشقت شده آواره

شیر سرخ لشکر ثارالله، یا اباالفضل بن علی

امید قلب حضرت زهرا، یا اباالفضل بن علی

پور حیدر کراری، میر لشکر سرداری

معدن سخا تو علمداری

شاه کشور دلهایی، کاشف الکروب مایی

غیرت اللهی تو سقایی

یا اباالفضل یبن الحیدر

تو لحظه های آخر وقتی دارم میمیرم

ترسم اینه که مزد نوکریمو نگیرم

ترسم اینه دم مرگ چشم انتظار بشینم

تنها باشم آقا جون روی تو رو نبینم

وصیتی نوشتم درد و دلایی داشتم

تموم که شد تو جیب پیرهن سیام گذاشتم

سفارشا رو کردم تا که همه بدونن

پیش جنازه ی من روضه هاتو بخونن

گفتم رو پیکر من یه قطره آب نریزن

والله راضی نیستم توی کفن بپیچن

من که یه عمری خوندم آقام کفن نداره

خیلی بده برا من کسی کفن بیاره

سه روزی پیکرم رو رها کنید تو آفتاب

روی لبم بذارید تربت پاک ارباب

سنگ مزار نمیخوام قبر گرون نیمخوام

واسه نشونی داشتن یه سایبون نمیخوام

فقط بالای قبرم یا شاخه یاس بذارید

پرچم یا رقیه بالا سرم بذارید

گاهی شبای جمعه بیاید سر مزارم

روضه برام بخونین هیچی لازم ندارم

بی قدر و بها هستم درمانده ام و پستم

کوتاه مکن دستم آخر به تو دل بستم

با زشتی بسیارم در باغ گلت خارم

از فیض تو سرشارم در پیش تو بنشستم

کوتاه مکن دستم آخر به تو دل بستم

از قید خود آزادم زیرا به تو دل دادم

دربند تو افتادم کز دام جهان رستم

کوتاه مکن دستم آخر به تو دل بستم

در فکر تو آسودم با ذکر تو خوشنودم

تا بودی و تا بودم تا هستی و تا هستم

یک بار صدایم کن صد بار فدایم کن

از خویش جدایم کن آخر به تو پیوستم

کوتاه مکن دستم آخر به تو دل بستم

سوز ناله هامو بزار کنار برا شب اول قبر من / پیرهن سیامو بزار کنار برا شب اول قبر من

تو لحظه های آخرم، بیا به من سری بزن / به سینه ی کبود من تو مهر نوکری بزن

ما حلقه به گوشانه این خیمه و درگاهیم / ما مزد عزاداری از فاطمه می خواهیم

رنج و غم و دردمو بزار کنار برا شب اول قبر من

اشک و آهه سردمو بزار کنار برا شب اول قبر من

هر چی گریه کردم بزار کنار برا شب اول قبر من

تو لحظه های اضطراب برس به داد نوکرت / روی سرم دستی بکش،قسم به چشمای ترت

تا جان به بدن داریم ما پیرو این راهیم / ما مزد عزاداری از فاطمه می خواهیم

چشمای پر آب و بزار کنار برا شب اول قبر من / این حال خراب و بزار کنار برا شب اول قبر من

گریه به ارباب و بزار کنار برا شب اول قبر من

این نفس خستم و بزار کنار برا شب اول قبر من / این دل شکستم و بزار کنار برا شب اول قبر من

پای تو نشستم و بزار کنار برا شب اول قبر من

ندارم هیچ کسی و من خدا می دونه غیر تو / تمامی امیدمه،فقط دعای خیر تو

تا ذکر حسین باشد،آماده و همراهیم / ما مزد عزاداری از فاطمه می خواهیم

این ادای دین و بزار کنار برا شب اول قبر من

همه شور و شین و بزار کنار برا شب اول قبر من

این حسین حسین و بزار کنار برا شب اول قبر من

نذار بمونه رو دلم حسرت دیدار حرم / به هر دری زدم نشد چه جوری کربلا برم

از صبح ازل غرقه این ناله و این آهم / ما مزد عزاداری از فاطمه می خواهم

پروانه وار سوزم و پروا نمی کنم

جز دور شمع روی تو پر، وا نمی کنم

باشد تمام هستیم این چند قطره اشک

با این گهر نگاه به دریا نمی کنم

گم گشته ی سراسر عمرم، بیا بیا

بنمای رخ که مثل تو پیدا نمی کنم

صد آسمان ستاره اگر آیدم به چشم

 جز ماه عارض تو تماشا نمی کنم

آنی اگر کنم قد و بالات را نگاه

عمری نگه به عالم بالا نمی کنم

گر صد هزار دست تمنا برآورم

غیر از تو را من از تو تمنا نمی کنم

جان رشته ی کلاف و دلم گشته مشتری

من ترک عشق یوسف زهرا نمی کنم

حتی بهشت را به سر دست من ار نهند

با یک نگه به روی تو سودا نمی کنم

ای بهترین قصیده ی عشقت دعای عهد

من ترک این قصیده ی غرّا نمی کنم

یا صاحب الزمان